Günlerdir takıldım kaldım. Hani bazen olur ya, bir şarkıyı çok seversin ve senden başka kimse duysun istemezsin. İşte bu şarkı benim için o şarkılardan oldu. Paylaşıp paylaşmamak arasında çok gittim geldim. ama sonunda doldum taştım ve bu hisleri bana yaşatan şarkıyı paylaşmaya karar verdim. Youtube'ta bambaşka alakasız bir şey araştırırken, tamamen tesadüfi bir şekilde denk geldim. Barış Manço'nun bir şarkısının yorumlanması videosuydu denk geldiğim. Barış Manço'yu görünce hemen tıkladım ama şarkının adından hangi şarkı olduğunu hatırlayamadım. Videonun bazı yerlerinde şarkıdan birkaç bölüm çalınca aslında şarkı hiç de yabancı gelmedi, şarkıyı bildiğimi hissettim. Tanıdık geldi ama unutmuşum da bir yandan. Hayal meyal hatırlıyorum, küçükken teybimizde çalardı bu şarkı. Aşinalığım da oradan geliyor. Ama yıllarca ne dinlemişim ne de bir yerlerde duymuşum. Tamamen unutmuşum. Şarkıyı yıllar sonra dinlediğim o ilk an sanki varlığını bile unuttuğum çok eski bir tanıdıkla yeniden karşılaşmış ve de bundan epey mutlu olmuş gibi hissettim. Aslında şarkının bana verdiği hissiyatı kelimelere dökmem çok zor. Ama dinlediğim en mükemmel şarkılardan biri kesinlikle. Barış Manço'nun adeta başka bir zamandan gelen melodisiyle, sözleriyle, mistik havasıyla, büyülü ve bir o kadar da hüzünlü en özel şarkısı bence. Her şeyiyle o kadar güzel ki... Kelimeler kifayetsiz."Yaşam denen uykudan uyanmasını bilen yar ola"
