Bayram dönüşünde türlü olaylar gelişimi nedeniyle bu ay biraz mod düşüklükleri ile geçti. Bazen ruhumun bazı insanlar tarafından emildiğini çok net hissediyorum. Böyle zamanlarda yaptığım tek şey oturup kendi kendimi yiyip bitirmek. Olan yine bana oluyor ve kimsenin ruhu duymuyor.
Bojack Horseman’a başladım. İyi ki başlamışım diyorum, çok çok çok iyi.
Lenslerim bitmişti yeni lens almak için doktora gittim, numaralarımda değişiklik varmış e bir de gözlük alayım dedim. İyi oldu güzel oldu.
Satın aldığım her şeyi ama herrr şeyi değiştirme huyum var ve bu huyumdan nefret ediyorum. Değiştiremezsem de bi huzursuz olurum rahat edemem. Mesela bana hediye gelen ukuleleyi bile değiştirdim. Napayım ben de böyleyim.
Yaza düğün var, ay yazdayız ya zaten. Neyse işte zaman daraldı ve artık bir an önce olsun bitsin bence.
Düğünler artık hiç çekilmiyor, keşke düğün müğün yapmasa insanlar. :)
YanıtlaSilBen değişikliği pek sevmiyor, aksine bir şey bozulana kadar kullanıyorum ya da hiç kullanmam. :)
Keşke ya düğünler aşırı saçma bence de :)
SilBen de kendi içimde çözmeye çalışıyorum. Zaten insanlar durumları genelde daha vahim yapıyor. O yüzden herkesten içsel olarak koptum. Dışsal olarak iletişime devam tabi. Başta yalnız hissettiriyordu ama öbür türlü de boğuluyordum.
YanıtlaSilKendinle baş başa kalmak en iyisi sanırım...
SilAyy ben değiştirmeye o kadar üşeniyorum ki ya iade ederim ya da başkasına hediye ederim. :D
YanıtlaSilBen hiç üşenmiyorum ya hiç dayanamam :D
Sil